مکانیابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی

یکی از مهمترین خدمات عمومی در سطح شهرها، خدمات امدادرسانی نظیر اورژانس و آتش نشانی می باشد. محل قرار گیری و چیدمان این خدمات در سطح شهرها تاثیر بسزایی در نوع عملکرد، کیفیت خدمت رسانی و اثرپذیری آنها از شرایط جریان ترافیکی دارد. تاکنون مدل های بسیاری برای پاسخ به مسئله مکانیابی تسهیلات شهری ارائه شده است، که عموماً از یک ساختار ریاضی برای بهینه سازی با استفاده از روش تحقیق در عملیات برخوردارند و از یک مدل کمی در مکانیابی استفاده می شود. با این وجود مدل ها به تنهایی نمی تواند اهداف مکانیابی را به صورت مطلوب تامین نماید. هدف این مطالعه تعیین مکان بهینه تسهیلات آتش نشانی می باشد. معیارهای مکانیابی به دو بخش کیفی و کمی تقسیم بندی می شود و روش پیشنهاد شده ترکیبی از آنالیز سلسله مراتبی (کیفی) و مدل برنامه ریزی چند هدفه (کمی) می باشد. عملکرد روش های موجود در مکانیابی به صورت سه ویژگی مشخص بیان شده است: (1) در نظر گرفتنahp برای تصمیم گرفتن در نقاط بالقوه، (2) در نظر گرفتن کامل نقاط تقاضا (جمعیت وارزش دارایی ها) با توجه به دسته بندی های مختلف ریسک آتش در محل، و (3) بکار بردن مدلmclp بسط داده شده با استفاده از نرم افزار arc gis و بهینه سازی نقاط بالقوه. این مطالعه موردی بر مبنای اطلاعات جمع آوری شده از منطقه 6 شهر تهران می باشد که ازتوصیف کاربرد روش بهینه سازی مکانیابی ایستگاه آتش نشانی استفاده شده است و نتایج مطلوبی را نشان داده است.